Οι παραθυρεοειδείς αδένες παίζουν καθοριστικό ρόλο στη ρύθμιση των επιπέδων ασβεστίου στον οργανισμό μας, συμβάλλοντας στην καλή λειτουργία του σκελετικού συστήματος, των νεφρών και του νευρικού συστήματος.
Οι διαταραχές των παραθυρεοειδών, όπως ο υπερπαραθυρεοειδισμός και ο υποπαραθυρεοειδισμός, μπορεί να έχουν σημαντικές επιπτώσεις στην υγεία, επηρεάζοντας την ποιότητα ζωής.
Οι παραθυρεοειδείς είναι τέσσερις αδένες που βρίσκονται κοντά στην οπίσθια όψη του θυρεοειδούς αδένα. Παράγουν την παραθορμόνη, η οποία βοηθά στην διατήρηση της ομοιόστασίας του ασβεστίου. Η παραθορμόνη δρα στα νεφρά, στον σκελετό και ενεργοποιεί την βιταμίνη D.
Υπερπαραθυρεοειδισμός
Ο Πρωτοπαθής Υπερπαραθυρεοειδισμός είναι μια νόσος που χαρακτηρίζεται από την υπερβολική έκκριση παραθορμόνης.
Στο 85% των περιπτώσεων, ο πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός οφείλεται σε ένα μονήρες αδένωμα, ενώ στο 15% συμμετέχουν πολλαπλοί αδένες (είτε με την εμφάνιση πολλαπλών αδενωμάτων είτε με υπερπλασία). Σπάνια, ο πρωτοπαθής υπερπαραθυροειδισμός προκαλείται από καρκίνωμα του παραθυρεοειδούς.
Ο υπερπαραθυρεοειδισμός συνήθως εμφανίζεται με υπερασβεστιαιμία. Οι κλινικές εκδηλώσεις του αφορούν τα οστά με εμφάνιση οστεοπόρωσης ή και καταγμάτων, τα νεφρά με την εμφάνιση λίθων, το γαστρεντερικό με την εμφάνιση ανορεξίας, ναυτίας, έμετου, κοιλιακού πόνου, δυσκοιλιότητας, πεπτικό έλκος και οξεία παγκρεατίτιδα.
Επίσης άλλα συμπτώματα του υπερπαραθυρεοειδισμού μπορεί να είναι η εύκολη κόπωση, η κατάθλιψη, η ανικανότητα συγκέντρωσης, προβλήματα μνήμης, υπέρταση, αρρυθμίες.
Υποπαραθυρεοειδισμός
Στον υποπαραθυρεοειδισμό, έχουμε ανεπάρκεια της Παραθορμόνης. Η πιο συχνή αιτία του πρωτοπαθούς υποπαραθυρεοειδισμού είναι η αφαίρεση των παραθυρεοειδών αδένων χειρουργικά σε επεμβάσεις του θυροειδούς, λάρυγγα ή άλλης κακοήθειας του τραχήλου.
Ο υποπαραθυρεοειδισμός χαρακτηρίζεται από υπασβεστιαιμία και εμφανίζεται με συμπτωματολογία όπως παραισθησίες (που περιλαμβάνουν τα δάχτυλα, τα δάχτυλα των ποδιών, περιστοματική περιοχή), ευερεθιστότητα, κούραση, ανησυχία,εναλλαγές της διάθεσης ή / και διαταραχές της προσωπικότητας.
Επίσης με επιληπτικούς σπασμούς(ιδιαίτερα σε ασθενείς με επιληψία), βράγχος φωνής, συριγμό και δύσπνοια, μυϊκές κράμπες, εφίδρωση, και κολικούς της χοληδόχου κύστης.
Η υπομαγνησιαιμία, υποκαλιαιμία, και αλκάλωση (π.χ., υπεραερισμό), που πιθανά υπάρχουν, επιδεινώνουν σημεία και συμπτώματα της υπασβεστιαιμίας.
Η κατανόηση των διαταραχών των παραθυρεοειδών είναι κρίσιμη για τη διατήρηση της ομοιόστασης του ασβεστίου και την πρόληψη σοβαρών επιπλοκών.
Η έγκαιρη διάγνωση και η σωστή θεραπευτική προσέγγιση από έναν εξειδικευμένο ενδοκρινολόγο μπορούν να βελτιώσουν σημαντικά την υγεία και την ευεξία του ασθενούς.
Η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση για αυτά τα θέματα αποτελούν ένα πολύτιμο εργαλείο για την πρόληψη και τη σωστή διαχείριση των διαταραχών αυτών.
