Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 2, προδιαβήτης ή αντίσταση στην ινσουλίνη; Ποια η σύνδεσή τους και πόσο μας επηρεάζει;

diavitis prokopiou

Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 2, προδιαβήτης ή αντίσταση στην ινσουλίνη; Ποια η σύνδεσή τους και πόσο μας επηρεάζει;

Ο διαβήτης είναι μια χρόνια ασθένεια που εμφανίζεται είτε όταν το πάγκρεας δεν παράγει αρκετή ινσουλίνη είτε όταν το σώμα δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά την ινσουλίνη που παράγει, με αποτέλεσμα την αύξηση των επιπέδων σακχάρου.

Ο διαβήτης έχει πολλές μορφές, συμπεριλαμβανομένων των τύπου 1,2, MODY, LADA, διαβήτη κύησης κ.ά. ο καθένας με διαφορετική παθοφυσιολογία, εμφάνιση και διαχείριση. 

Τα άτομα με αντίσταση στην ινσουλίνη, έχουν δημιουργήσει ανοχή στην ινσουλίνη, καθιστώντας την λιγότερο αποτελεσματική.

Ως αποτέλεσμα, χρειάζεται περισσότερη ινσουλίνη για να προσλάβουν τα λιπώδη και μυϊκά κύτταρα γλυκόζη και το συκώτι να συνεχίσει να την αποθηκεύει.

Ως αποτέλεσμα το πάγκρεας παράγει μεγαλύτερες ποσότητες ινσουλίνης ώστε να διατηρεί τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα φυσιολογικά. 

Παροδικά, η αντίσταση στην ινσουλίνη χειροτερεύει και τα βήτα κύτταρα του παγκρέατος που την παράγουν φθείρονται.

Τελικά, το πάγκρεας δεν καταφέρνει να παράγει αρκετή ινσουλίνη και τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα αυξάνονται.

Έχουν εντοπιστεί αρκετά γονίδια που κάνουν ένα άτομο πιο ευαίσθητο στο να αναπτύξει αντίσταση στην ινσουλίνη.

Η ηλικία, η καθιστική ζωή, το υπερβολικό βάρος ή η παχυσαρκία αυξάνουν τον κίνδυνο  εμφάνισης αντίστασης στην ινσουλίνη και ΣΔ 2. Φαίνεται ότι ο επιπλέον λιπώδης ιστός μπορεί να προκαλέσει φλεγμονή ή άλλες αλλαγές στα κύτταρα που συμβάλλουν σε αυτό. 

Όσο μεγαλύτερη η αντίσταση στην ινσουλίνη σε ένα άτομο με ΣΔ 2, τόσο πιο δύσκολο θα είναι να διαχειριστεί τον διαβήτη του, επειδή απαιτείται περισσότερη φαρμακευτική αγωγή για να προσληφθεί αρκετή ινσουλίνη από το σώμα για να επιτευχθούν φυσιολογικά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα.

Η αντίσταση στην ινσουλίνη δεν είναι αιτία του διαβήτη τύπου 1, αλλά τα άτομα με τύπου 1 που παρουσιάζουν αντίσταση,  θα χρειαστούν υψηλότερες δόσεις ινσουλίνης για τον έλεγχο της γλυκόζης αίματος.

Όπως και με τον τύπο 2, τα άτομα με τύπο 1 μπορεί να έχουν γενετική προδιάθεση ή μπορεί να αναπτύξουν αντίσταση λόγω παχυσαρκίας. 

Η άσκηση μπορεί να μειώσει δραματικά την αντίσταση στην ινσουλίνη τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα.

Κάνει το σώμα πιο ευαίσθητο στην ινσουλίνη, χτίζει μυς που μπορούν να απορροφήσουν τη γλυκόζη του αίματος και ανοίγει μια εναλλακτική πύλη για να εισέλθει η γλυκόζη στα μυϊκά κύτταρα. 

Η απώλεια βάρους βελτιώνει την αντίσταση στην ινσουλίνη. Ορισμένα στοιχεία δείχνουν, ωστόσο, ότι η κατανάλωση τροφών με χαμηλά λιπαρά και υψηλή σε υδατάνθρακες μπορεί να επιδεινώσει την αντίσταση στην ινσουλίνη.

Η μάχη με έναν αόρατο εχθρό μπορεί να συνοδεύεται με απογοήτευση, ωστόσο υπάρχουν αποτελεσματικές τακτικές για την καταπολέμηση της αντίστασης στην ινσουλίνη. Ζητήστε βοήθεια.

Από την αρθρογραφία της Μαρίας Προκοπίου στο www.iciao.gr

prokopiou

prokopiou